8 ΜΑΡΤΙΟΥ Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

«Είναι σημαντικό ν'αναφέρουμε ότι με το πέρασμα των χρόνων έχει παρατηρηθεί αλλοίωση του πραγματικού νοήματος αυτής της γιορτής … 
Πλέον έχει εμπορευματοποιηθεί  η σημασία της με σκοπό το κέρδος κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χαθεί η αξία των αγώνων που έγιναν για την επίτευξη της ισότητας…Ας θυμηθούμε λοιπόν μέσα από ένα αφιέρωμα τη σημασία αυτής   της ημέρας!!!»

                                   

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women's Day) δεν έχει καθιερωθεί πολλούς αιώνες πριν. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας και απόκτηση δικαιώματος ψήφου. 
                                   Μια ματιά στην ιστορία:

·      Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.

·  Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους

·      Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.

·      Η άτυπη μέχρι τότε  ημέρα της γυναίκας  γιορτάστηκε επίσημα  στις 8 Μαρτίου του  1909 στις ΗΠΑ και δύο  χρόνια αργότερα  καθιερώθηκε από την  Σοσιαλιστική Διεθνή  ως Παγκόσμια Ημέρα  της Γυναίκας.

·      Θεσμοθετήθηκε το  1977 από τον ΟΗΕ, ο  οποίος κάλεσε όλες τις  χώρες του κόσμου να  γιορτάσουν την ημέρα  για τα δικαιώματα των  γυναικών και τη  διεθνή ειρήνη 

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ......

Στη σύγχρονη πραγματικότητα έχει αλλάξει με τα χρόνια και η γυναίκα αποκτά όλο και περισσότερες αξιώσεις,  όμως δεν έχει επιτευχθεί ακόμα η απόλυτη κοινωνική ισότητα και αποδοχή. Όπως σημειώνεται αν κάποιος εξετάσει πιο προσεκτικά στοιχεία από διάφορες πτυχές της καθημερινότητας θα διαπιστώσει την ύπαρξη ανισοτήτων  μεταξύ των δύο φύλων. 
Στον 21^ο αιώνα , παρά την αναμφισβήτητη πρόοδο που έχει συντελεστεί σε σχέση με το παρελθόν, σοβαρά προβλήματα παραμένουν, κάνοντας την ύπαρξή τους αισθητή, ιδίως σε μια δύσκολη εποχή, όπως η σημερινή….

                                                              Πανταζή Αναστασία  

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Διεθνής Ημέρα κατά του Φασισμού

«Μην ξεχνάτε ότι όλα όσα έκανε ο Χίτλερ στη Γερμανία ήταν σύμφωνα με τον νόμο».
                  
          Μάρτιν Λούθερ Κινγκ 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Είναι ο φασισμός... Από τον Χατζιδάκι μέχρι τον Μπρεχτ. 10 αποσπάσματα για τον φασισμό   

ΠΛΑΤΩΝ:«Αυτή και μόνο είναι η ρίζα από όπου ξεπετιέται ένας τύραννος: όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά είναι ο προστάτης».

 ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ: «Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δύο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους, ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος, από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε».

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: «Μην ξεχνάτε ότι όλα όσα έκανε ο Χίτλερ στη Γερμανία ήταν σύμφωνα με τον νόμο».

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ: «Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να 'ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ' ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ' τ' αρνί, χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του, προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι». ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΪΧ: «Επειδή ο φασισμός εμφανίζεται παντού και πάντοτε σαν κίνημα στηριζόμενο σε ανθρώπινες μάζες, παρουσιάζει όλα τα γνωρίσματα και τις αντιφάσεις της χαρακτηροδομής του αγελαίου ανθρώπου: δεν είναι ο φασισμός, όπως πιστεύεται γενικά, ένα καθαρά αντιδραστικό κίνημα, αλλά ένα αμάλγαμα από αντάρτικα συναισθήματα και αντιδραστικές κοινωνικές ιδέες. Ο φασισμός στην καθαρή μορφή του είναι το άθροισμα απ’ όλες τις άλογες αντιδράσεις του μέσου ανθρώπινου χαρακτήρα».

 ΖΑΝ ΠΟΛ ΣΑΡΤΡ: «Ο φασισμός δεν ορίζεται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από τον τρόπο που τα σκοτώνει».

ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ: «Ο πρωτοφασισμός πηγάζει από την ατομική ή κοινωνική απογοήτευση. Αυτός είναι και ο λόγος που ένα από τα πιο τυπικά χαρακτηριστικά των φασιστικών καθεστώτων του παρελθόντος ήταν η επίκληση προς μια απογοητευμένη μεσαία τάξη που μαστιζόταν από μια οικονομική κρίση, ή ένιωθε πολιτικά εξευτελισμένη και φοβισμένη από την πίεση που ασκούσαν οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Στην εποχή μας, που οι παλιοί «προλετάριοι» είναι πλέον μικροαστοί (και τα λούμπεν στοιχεία είναι κατά κανόνα αποκλεισμένα από την πολιτική σκηνή), ο φασισμός του αύριο θα βρει το ακροατήριό του σ’ αυτή τη νέα πλειοψηφία. (...) Στους ανθρώπους που νιώθουν πως δεν έχουν πλέον ξεκάθαρη κοινωνική ταυτότητα, ο πρωτοφασισμός λέει πως το μοναδικό τους προνόμιο είναι το πιο κοινό, ότι έχουν γεννηθεί στην ίδια χώρα. Αυτή είναι και η απαρχή του εθνικισμού. Άλλωστε, το μοναδικό πράγμα που μπορεί να δώσει ταυτότητα στο έθνος είναι οι εχθροί του. Έτσι, στη ρίζα της πρωτοφασιστικής ψυχολογίας υπάρχει μια εμμονή με τις συνωμοσίες, ιδιαίτερα τις διεθνείς. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν πολιορκημένοι. Ο πιο εύκολος τρόπος να πολεμήσεις μια συνωμοσία είναι η επίκληση στην ξενοφοβία. Αλλά η συνωμοσία πρέπει να έχει και εσωτερικούς μοχλούς: οι Εβραίοι είναι συνήθως ο καλύτερος στόχος, γιατί έχουν το πλεονέκτημα να είναι ταυτόχρονα και εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί. 

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ: «Μια διακήρυξη ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές καταστάσεις που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Όποιος δεν θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δεν θ’ απαλλαγεί από τον φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ: «Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην «ανώτερη τάξη». Κάθε ψιλικατζής ονειρεύεται ένα σούπερ μάρκετ. Και επειδή το όνειρο για μερικούς πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και γι' αυτούς. Δεν έχει σημασία που οι περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί. Σημασία έχει που ο καπιταλισμός τούς επιτρέπει να ονειρεύονται τον δικό τους πλούτο. Και ο φασισμός, που είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, είναι μια εγγύηση για τη διατήρηση του ονείρου για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”».

ΡΑΤΖΑΝΙ ΠΑΛΜΕ ΝΤΑΤ: «Ο φασισμός αναπτύχθηκε ιστορικά ως κίνημα χωρίς θεωρία. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, αναπτύχθηκε ως αρνητικό κίνημα (χρησιμοποιώντας ανάμικτα σοσιαλσοβινιστικά και ψευτοεπαναστατικά συνθήματα) ως αντίπαλος της προλεταριακής επανάστασης και ξεχώρισε κυρίως από τη χρήση των βίαιων και παράνομων μεθόδων εναντίον του προλεταριακού κινήματος. Μόνο αργότερα, ύστερα από δύο χρόνια ζωής, όταν έγινε καθαρό ότι για να εμφανίζεται ως ολοκληρωμένο και εξοπλισμένο κόμμα και κίνημα απαιτούνταν η δημιουργία μιας «φιλοσοφίας», η φασιστική ηγεσία έδωσε εντολή, το 1921, να δημιουργηθεί η αρμόζουσα φιλοσοφία». 

[Πηγή: ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ ΠΑΤΣΑ 09.11.2016 [Πηγή: www.doctv.gr]

"ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ"   ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ

Ὁ πίνακας ζωγραφικῆς «Γκουέρνικα» ἔχει τὴν ἀφετηρία του στὴν παραγγελία τῆς Ἱσπανικῆς δημοκρατικῆς κυβέρνησης γιὰ ἕνα ἔργο κατάλληλο νὰ ἀντιπροσωπεύσει τὴν ἀγωνιζόμενη Ἱσπανία στὴ διεθνῆ ἔκθεση τοῦ Παρισιοῦ τὸ 1937, καὶ πῆρε τὸν τίτλο του ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τοῦ μικροῦ χωριοῦ ἀπὸ τοὺς χιτλερικοὺς ἀεροπόρους. Ὁ Πικάσο, βαθιὰ δημοκρατικός, ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὴ φρίκη τοῦ πολέμου, ζωγραφίζει μὲ θέμα τὴν «ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ» ἕνα ἔργο μνημειακῶν διαστάσεων, ὕψος 3,5 μέτρα καὶ πλάτος 7,5 μέτρα. Στὸ ἔργο φαίνεται πεντακάθαρα ἡ τάση τοῦ Πικάσο γιὰ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ - ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ τῆς μορφῆς καὶ τῶν ἀντικειμένων, προκειμένου μ’ αὐτὸ νὰ ἐκφράσει καλύτερα τὴν ἀγωνία καὶ τὴ φρίκη τῶν ἀνθρώπων μπροστὰ στὸ θάνατο.
Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο θὰ χρησιμοποιήσει καὶ σκούρα χρώματα, τόνους τοῦ μαύρου, τοῦ ἄσπρου καὶ τοῦ γκρί.

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ 

ΤΟΥ PROJECT "Η ΠΟΛΙΤΚΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ" 2013-2014 ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ:
#EΡΜΙΟΝΗ ΒΕΡΕΚΕΤΗ

#ΜΑΤΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

 Copyright students_in_arts 2016

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ:" Κατάθλιψη VS Ποδόσφαιρο σημειώσατε άσσο "

γράφει:         Βαλάντης Ανδριακόπουλος Γ1

  Η κατάθλιψη είναι η δεύτερη συχνότερη μετά τις διαταραχές του άγχους ψυχική διαταραχή και σε όλο τον κόσμο περίπου 300 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από αυτήν. Στον κόσμο του αθλητισμού και πιο συγκεκριμένα του ποδοσφαίρου η λέξη κατάθλιψη ακουγόταν σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις , κατά κύριο λόγο από ποδοσφαιριστές που είχαν ολοκληρώσει τις καριέρες τους και η επιστροφή στην «πραγματικότητα» δεν ήταν εύκολη.

Το πρώτο ηχηρό κρούσμα έγινε πριν από εννέα χρόνια τον Νοέμβριο του 2009 όταν ο διεθνής Γερμανός τερματοφύλακας του Ανόβερου Robert Enke αυτοκτόνησε βρισκόμενος μπροστά από στις ράγες ενός τραίνου. Οι πρώτες σκέψεις προφανώς αφορούσαν για ατύχημα αλλά ένα σημείωμα ανακαλύφθηκε , μέσα στο οποίο ο Enke παραδέχτηκε ότι σχεδίαζε να αυτοκτονήσει. Στην προσπάθεια να βρεθεί η αλήθεια πίσω από αυτό το τραγικό συμβάν , η σύζυγος του αποκάλυψε ότι για 6 ολόκληρα χρόνια (2003) έπασχε από κατάθλιψη και παρά τις συμβουλές ψυχιάτρου δεν μπόρεσε να την αντιμετωπίσει. Η κατάθλιψη οφειλόταν στον θάνατο της κόρης του 2006 και στην τελική δεν μπόρεσε να αντέξει αυτήν την απώλεια. Ήταν 32 χρονών


Με την πάροδο του χρόνου άλλαξαν πολλά και για μια στιγμή φάνηκε ότι τα πράγματα κυλούσαν ομαλά. Μέχρι τον προηγούμενο μήνα όταν μερικοί οπαδοί της Πρωταθλήτιας Σκωτίας Σέλτικ παρατήρησαν ότι ο βασικός επιθετικός τους Leigh Griffifths είχε μείνει εκτός αποστολής για τον εκτός έδρας αγώνα για τον θεσμό του Europa League ενάντια στην Σαλτσμπουργκ. Λίγες μέρες αργότερα έγινε γνωστό από τον προπονητή του , Bredan Rodgers , ότι ο 28χρονος επιθετικός αντιμετωπίζει ψυχικά προβλήματα και θα έπρεπε να μείνει για λίγο καιρό μακριά από τα γήπεδα με όλη την ομάδα να είναι πρόθυμοι να του παρέχει επαγγελματική βοήθεια ώστε να επανέλθει στο 100% . 

 Παράλληλα στην γειτονική Αγγλία , ένας πρώην παίκτης των «Κελτών», ο Fraser Forster και αποτελεί ένα ακόμα θύμα τη περίοδο που μας πέρασε καθώς από αναντικατάστατο μέλος της ομάδας και στην αποστολή της Εθνικής Αγγλίας την προηγούμενη σεζόν βρίσκεται πλέον παραγκωνισμένος και κλεισμένος στον εαυτό του.

 Σαν ποδοσφαιριστής μπορώ να πω με σιγουριά ότι η ευχαρίστηση και η χαρά που προσφέρει αυτό το άθλημα μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε άγχος και σε αφόρητη πίεση , φαινόμενα που μπορουν να οδηγήσουν κάποιον σε κατάθλιψη. ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι μπορεί να θεραπευτεί ..Αν η σωματική σου υγεία είναι σημαντική τότε ψυχική πρέπει να σε ενδιαφέρει δύο φόρες. 
Αν υπάρχει κάτι που σε απασχολεί κάτι που νιώθεις ότι σε τυρρανάει μέσα σου : μίλα και ανοίξου σε κάποιον. Όποιο πρόβλημα και να υπάρχει μπορεί να λυθεί πιο εύκολα αν δεν είσαι μόνος σου.

#Είναι_εντάξει_να_μην_είσαι_εντάξει 

                                                                                     #Baladis

3 Δεκέμβρη 2018 Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Τα παιδιά με αναπηρίες, αποτελούν μια από τις πιο ευάλωτες ομάδες της κοινωνίας…

Έχουν το δικαίωμα να επιβιώσουν, να πετύχουν και ν’ αξιοποιήσουν τις ικανότητές τους.
Είμαστε δίπλα τους! 

Το 1992, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Κάθε χρόνο η μέρα αυτή δίνει ακόμα μια ευκαιρία στην κοινωνία να εστιάσει την προσοχή της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής τους και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις που θα αναπτύξουν νέες προοπτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση. 

Ο όρος αναπηρία αναφέρεται στον περιορισμό λόγου, έργου ή άμεσης αντίληψης. Είναι αποτέλεσμα οργανικών ή περιβαλλοντολογικών αιτιών, που δημιουργούν ένα σύνολο εμποδίων σε σημαντικές πτυχές της ζωής, όπως η αυτοεξυπηρέτηση, η απασχόληση, η εκπαίδευση, η ψυχαγωγία και η γενικότερη κοινωνική συμμετοχή.

Σύμφωνα με το Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες, ένας στους έξι πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει κάποιο είδος αναπηρίας. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι άτομα με αναπηρία ενώ περίπου 190.000.000 αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή. Τα άτομα με αναπηρία, αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή ζωή, εφόσον η κοινωνία πολλές φορές δε λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ομάδας πληθυσμού, τις δυνατότητες και τις ειδικές τους ανάγκες. 

Αναπηρία, πλέον θεωρείται το αποτέλεσμα της σχέσης των ικανοτήτων ενός ατόμου και των απαιτήσεων του περιβάλλοντος.

Τα άτομα αυτά 

• βιώνουν συχνά το φαινόμενο του «Κοινωνικού Αποκλεισμού». 
• Αισθάνονται την περιθωριοποίηση και στέρηση της συμμετοχής στα κοινωνικά, δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, που πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους πολίτες ενός κράτους.             Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. 
• Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ με τη δική μας. 

Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή.                                                           

 Αυτό που πρέπει να επιδιώκεται είναι ο σεβασμός  της ατομικής και ομαδικής ιδιαιτερότητας.

• 

ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ........

                                                                    ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΕΡΙΕΤΤΑ    Γ3
           

                 Περί παιδείας , ηθικής   &

 περί μαθητών μωρίας - Οι "φελλοί"επιπλέουν

   Βασικός  σκοπός του σχολείου είναι η εκπαίδευση. Συμπληρωματικοί στόχοι του είναι η ανάπτυξη της προσωπικότητας του μαθητή και η κοινωνικοποίηση του.  Παρόλα αυτά, το σχολείο πάσχει στις δευτερεύουσες υποχρεώσεις του, καθώς κυριαρχεί  ένα άκρως  τοξικό κλίμα, που οφείλεται στην κακή δομή της σχολικής κοινωνίας. 
Τι βλέπουμε στους σχολικούς χώρους, τι ισχύει, «τίς πταίει» και τι μπορεί να γίνει;

   Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει την τάση να κατευθύνει τους μαθητές προς διαστρεβλωμένες συμπεριφορές, τις οποίες όμως παρουσιάζει ως φυσιολογικές και αποδεκτές. 
 Έτσι οδηγούμεθα στο φαινόμενο «οι φελλοί επιπλέουν», δηλαδή στη λογική ότι οι ευτελείς συμπεριφορές φέρνουν την επιτυχία και την πρόοδο.

   Ως «φελλός» θα χαρακτηριστεί ο μαθητής που παρουσιάζει αντικοινωνική, σύμφωνα με τα κριτήρια ορθής κοινωνικοποίησης, συμπεριφορά, αλλά επαινείται γι’ αυτή από συμμαθητές ή καθηγητές πάραυτα. Στη διάρκεια της μαθητικής μας ζωής και ιδιαίτερα στο λύκειο, όλοι ερχόμαστε σε επαφή με τέτοιες συμπεριφορές. 
Γνώρισμα της κατάστασης είναι ,όπως έχει αναφέρει και ο Θουκυδίδης (μιλώντας βέβαια για τον πόλεμο) πως οι λέξεις χάνουν το νόημα τους. Υπάρχουν μαθητές..

Νέοι και διαδίκτυο . Εξέλιξη ή υποτέλεια ;

Δημήτρης  Μπούρης   Β3      

"Tο  διαδίκτυο  μπορεί, 
είτε  να  απογειώσει είτε  να καταρρακώσει  τους  ανθρώπους"
           Η  ΚΑΤΑΛΗΞΗ  ΕΙΝΑΙ  ΣΤΟ  ΧΕΡΙ  ΜΑΣ

  Αναμφίβολα ,  στην  σύγχρονη  εποχή ,  που  χαρακτηρίζεται  από  έλλειψη  ηθικής  και  αξιών ,  οι  ανάγκες  του  ατόμου  έχουν  ταχθεί  υπέρ  του  υλικού  ευδαιμονισμού .  Απόρροια  αυτού  η  ανυπαρξία  ορίων  ως  προς  την  χρήση  του  διαδικτύου ,  ιδίως  στους  νέους .

  Παρόλη  την  αναγκαιότητα  του ,  παίρνει  συχνά  διαστάσεις  απειλητικές  για  το  σύγχρονο  άτομο.

  Αρχικά ,  ο  πρώτο  κίνδυνος  που  παραμονεύει ,  αφορά  τον  ψυχολογικό  μας  τομέα . 
Πιο  συγκεκριμένα  η  πολύωρη  χρήση  του  διαδικτύου ,  οδηγεί  στην  αποξένωση  και  οξύνει τα   αισθήματα  εξάρτησης  από  την  μηχανή ,  ενώ  το  έγκλωβίζει σε μια εικονική πραγματικότητα.Έτσι   οδηγείται  στην  απομόνωση   και  παρεμποδίζονται  οι  κοινωνικές  του  σχέσεις ,  ενώ  ο  λόγος  του  συρρικνώνεται .  Όλα  αυτά ,  απειλούν  κυρίως  εμάς ,  καθώς  με  την  υπερβολική  προσήλωση  στο  διαδιίκτυο ,  παραγκωνίζονται  άλλες  δραστηριότητες ,  όπως  ο αθλητισμός ,  που  συμβάλουν  στην  σωματική  και  ψυχοκοινωνική  μας  ανάπτυξη .

  Παράλληλα  η  άμετρη  χρήση  του  εργαλείου  αυτού ,  μπορεί  να  επιφέρει  σύγχυση  λόγω  του  τεράστιου  όγκου πληροφοριών
Ειδικότερα , η υπερππληροφόρηση  στερεί  την  δυνατότητα  του  έλεγχου  και  οδηγεί  σε  παθητικοπίιηση  του  δεκτή.  
Επίσης ,  λόγω του   όγκου  αυτού ,  ο  έλεγχος  αξιοπιστίας τους γίνεται  ολοένα  και  δυσκολότερος. Έτσι διακινούνται  ψευδείς  πληροφορίες  και  λανθασμένες  αντιλήψεις  που  μπορεί  να  υιοθετήσουν  οι  νέοι ,  ενώ  είναι  πιθανή  και  η  ύπαρξη  προπαγάνδας .

  Ένας ,  ακόμη ,  σημαντικός  λόγος ,  αποτυπώνεται  στα  λόγια  του  Ουμπέρτο  Εκο  "Έδωσαν  δικαίωμα  λόγου  σε  λόχους  ηλίθιων;  οι  όποιοι 
 προηγουμένως  δεν  μιλούσαν  παρά  μόνο  σε  μπαρ,μετά  από  ένα  ποτήρι  κρασί  Τότε   όμως ,  δεν  έκαναν  κακό  σε  κανέναν
 Κάποιος  τους  έκοβε  την  κουβέντα,  τώρα  έχουν  το  δικαίωμα  να  μιλούν  όσο  και  οι  βραβευμένοι  με  Νόμπελ!" 
 Παράλληλα  αναφέρει   ότι:  πρέπει  να  είσαι  ¨"οπλισμένος"  για  να  το  χρησιμοποιήσεις!

  Ένας  από  τους  σημαντικότερους  κινδύνους που  εγκυμονεί  το  διαδίκτυο  είναι  η  ασφάλεια  των  προσωπικών  στοιχείων .  
Πιο συγκεκριμένα   ,  μέσω  αυτού ,  είναι  εύκολη  η  παραβίαση  προσωπικών  δεδομένων ,  όπως  ο  αριθμός  ταυτότητας .  Αυτό  συμβαίνει  καθώς  οι  βάσεις  δεδομένων  επιτρέπουν  την  συλλογή  πληροφοριών .  Το  γεγονός  αυτό  δημιουργεί  πολλά  προβλήματα  και  ενέχει  πολλούς  κινδύνους  ελευθερίας  και  δημοκρατίας .

  Το  κυριότερο   όμως πρόβλημα   που  δημιουργεί  το  διαδίκτυο  είναι  ο  εθισμός .  Ας  μην  γελιόμαστε!  Ο  εθισμός  είναι  υπαρκτός  και  τα  άτομα  που  τον  υφίστανται  θεωρούν  το  διαδίκτυο    ως  στο  σημαντικότερο "κεφάλαιο"  της  καθημερινότητάς  τους .  Ο  εθισμός  στο διαδίκτυο  αποτελεί  ένα  ψυχιατρικό  φαινόμενο  που συνδέεται  με  προβλήματα  όπως  η  χαμηλή  αυτοπεποίθηση ,  το  σύνδρομο  ελλειμματικής  προσοχής  κ.α.

Καταλήγοντας ,  πρέπει  να  αποφθεχθούν  οι  υπερβολές , τόσο  στο  χρόνο  όσο  και  στον  τρόπο  χρήσης  του  διαδικτύου, καθώς  αυτοί  είναι  μόνο  μερικοί  από  τους  κινδύνους   που  υπάρχουν  σε  ψυχοσωματικό  επίπεδο .

  Παράλληλα  πρέπει  να  τονιστεί  ότι  το  διαδίκτυο  μπορεί ,είτε  να  απογειώσει  είτε  να  καταρρακώσει  τους  ανθρώπους .

                  Η  ΚΑΤΑΛΗΞΗ  ΕΙΝΑΙ  ΣΤΟ  ΧΕΡΙ  ΜΑΣ...

***Όσοι  επιθυμούν  μπορούν  να  παρακολουθήσουν  την  σειρά  Black  mirror σε  οποιοδήποτε  site  ταινιών  καθώς  αποτυπώνει  ακριβώς  τους  κινδύνους  διαδικτύου .

                     

                           

ΕΦΗΒΕΙΑ & βασικά προβλήματα εφήβων

Λίλιαν Φιλιππάτου Α4

Η εφηβεία είναι η περίοδος των 14-17 χρονών όπου το παιδί αποκτά προβληματισμούς, ανησυχίες επηρεάζετε πιο εύκολα

 από παρέες και μπορεί μέχρι και τις γνώμες άλλων να τις κάνει 

δικές του.Γενικά είναι μία περίοδος με διάφορες θετικές ή
αρνητικές μεταβολές στον χαρακτήρα του.

 Ο έφηβος καλείτε να αποκτήσει μία σταθερή αίσθηση του εαυτού του 

και να απαντήσει στο εσωτερικό του ερώτημα 

΄΄ποίος είμαι και τι κάνω με την ζωή μου΄΄ . 

Για αυτό ψάχνει έναν ρόλο στην ζωή του που να απαντάει ξεκάθαρα 

στον προβληματισμό του, να είναι καθαρά δική του επιλογή, να

 καταλάβει τι αξίζει και τι μπορεί να δώσει και κυρίως να νιώσει ότ

ι ανήκει καπου για να δεσμευτεί με πίστη και αφοσίωση σε αυτό

 π.χ επάγγελμα ,αθλήματα, ενδιαφέροντα κ.α.

  Για αυτό μία ξεκάθαρη και χωρίς μπερδέματα ταυτότητα

 και ιδεολογία θα του χαρίσει τη βάση για την ψυχολογική 

ισορροπίας ολόκληρης της ζωής του.

Κάποια από τα βασικά προβλήματα των εφήβων είναι:

1. Η μη κατανόηση των εφήβων από τους γονείς τους.

Πάνω από το μέσο όρο των εφήβων έχουν την εντύπωση πως οι γονείς τους δεν τους καταλαβαίνουν. 

Αυτό συμβαίνει πολλές φορές διότι τα ίδια τα παιδιά δεν δίνουν στους γονείς τους την δυνατότητα να μιλήσουν για να τα καταλάβουν, και  λένε οι μεγάλοι...¨"η σημερινή νεολαία 

είναι εθισμένη στα ΜΚΔ "και έχουν ελαχιστοποίηση την επικοινωνία.

 2. Οι συγκρούσεις στην οικογένεια.

Η ανάγκη του εφήβου για αυτοπροσδιορισμό και αυτονομία οδηγούν σε συγκρούσεις με το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον. 

Η ορθή ή όχι διαχείριση αυτών των συγκρούσεων και η επαναδιαπραγμάτευση των σχέσεων γονέων-εφήβου μπορούν να 

έχουν  θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα στην διαμόρφωση ταυτότητας του 

εφήβου καθώς και στην  αυτοεκτίμηση του. 

3. Τα προβλήματα συμπεριφοράς 

τα οποία διακρίνονται σε εξωτερικευμένα και εσωτερικευμένα. Τα Εξωτερικευμένα προβλήματα ενός εφήβου είναι αυτά τα οποία η συμπεριφορά είναι εκδηλωτική και έχει περισσότερες άμεσες αρνητικές επιπτώσεις για το άτομο πχ χρήση ουσιών, οι διαταραχές διαγωγής, σχολική αποτυχία και η παραβατικότητα.

 Στα εσωτερικευμένα προβλήματα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συναισθηματικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη

 και το άγχος συμπεριφορά μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή.

4. Ψυχική υγεία και κατάθλιψη.

Η ανικανότητα επιρροής του έφηβου σε γεγονότα και συνθήκες που επηρεάζουν σημαντικά  τη ζωή του, μπορεί να εγείρει, εκτός από το άγχος, συναισθήματα ματαιότητας , απελπισίας, και  ανασφάλειας τα οποία με την σειρά τους επηρεάζουν την ψυχική υγεία των εφήβων. Η κατάθλιψη είναι από τις πιο συχνές ψυχικές διαταραχές. Μπορεί να είναι και μακρόχρονη και επαναλαμβανόμενη. Αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την μετέπειτα ενήλικη ζωή. 

Μπορεί επίσης να καλύπτετε στην εφηβεία και έτσι να μην

 γίνετε εύκολα αντιληπτή

.5. Η  αυτοαντίληψη και η αυτοεκτίμηση του έφηβου.

Η αυτοεκτίμηση του εφήβου αναπτύσσετε μέσα από τις σχέσεις με τα σημαντικά πρόσωπα του εφήβου, τα οποία είναι εκείνα που ασκούν σημαντική επίδραση στον εαυτό κάποιου και όχι εκείνα που έχουν συγκεκριμένο ρόλο η δύναμη. Τελικά η κοινωνία είναι αυτή που δίνει μορφή και  νόημα στην αντίληψη του ατόμου για τον εαυτό του.

6. Βία στο σχολείο.

Η παραβατικότητα των εφήβων μαθητών φαίνετε να 

αυξάνετε συνεχώς σε όλες τις χώρες του κόσμου. 

Φαινόμενα ατομικής ή μαζικής βίαιης συμπεριφοράς στο σχολείο, όπως εκφοβισμός μαθητών στους σχολικούς χώρους 

κλοπές, σοβαροί τραυματισμοί, καταστροφές, βανδαλισμοί 

κλπ τείνουν να γίνουν καθημερινή συνήθεια.