Εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο πέφτουν θύματα
εργασιακής εκμετάλλευσης
σε όλο τον κόσμο. Χιλιάδες από αυτά βρίσκονται και στη
χώρα μας
και ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες.
Εργάζονται στο δρόμο ή σε βαριές χειρωνακτικές εργασίες
ή εμπλέκονται
στην πορνεία.
Όσον αφορά τα πρώτα δεν αποτελούν
λύση οι καταγγελίες ή οι
αστυνομικές
διώξεις όσων τα εκμεταλλεύονται,
καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει
σε
σύλληψη των ίδιων των παιδιών,
παραμονή τους στη φυλακή
για μεγάλο χρονικό διάστημα και αποκοπή από τις οικογένειές τους Τις περισσότερες φορές μάλιστα
επιστρέφουν στους δρόμους.
Μερικές χρήσιμες συμβουλές είναι:
Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες των παιδιών
που αναφέρουν ότι αναγκάζονται να ψάχνουν για πολύτιμους λίθους, να μεταφέρουν
τούβλα ή να εργάζονται
σε κάποιο εργοστάσιο κατασκευής ρούχων,
που προορίζονται να πουληθούν στις ανεπτυγμένες χώρες, προκειμένου να
επιβιώσουν.
Δεν χάνουν μόνο το δικαίωμα της εκπαίδευσης, πρώτα απ’ όλα χάνουν
το δικαίωμα να διάγουν μία αξιοπρεπή ζωή.
Είναι φυσικό να μην μπορούμε ούτε να
διανοηθούμε πόσο υποβαθμισμένη
είναι η ποιότητα της ζωής τους, αφού όλα αυτά
είναι τόσο μακριά από μας.
'Ισως οι περισσότεροι να μην είναι καλά
πληροφορημένοι ή
και να αγνοούν αυτό το φαινόμενο
Η μεγαλύτερη αδικία που
υφίστανται όμως και προφανώς ο κυριότερος λόγος για να ευαισθητοποιηθούμε και
να τα βοηθήσουμε είναι το ότι αυτά τα παιδιά
δεν έφτασαν σε αυτή την κατάσταση
από δικά τους λάθη, δεν έφταιξαν σε τίποτα κι όμως υποφέρουν πολύ,
πολύ
περισσότερο απ’ όσο μπορούν να αντέξουν σε μία ηλικία που κάτω
από φυσιολογικές
συνθήκες πρέπει να χαρακτηρίζεται από την ανεμελιά,
το παιχνίδι και τη χαρά.
Η σωματική κακοποίηση σχετίζεται με τον τραυματισμό και
γενικότερα με
οποιαδήποτε σωματική βλάβη η οποία
προκαλείται σε ένα παιδί που δεν οφείλεται σε ατύχημα. Αποτελεί ίσως τη
συχνότερη μορφή παιδικής κακοποίησης. Ένα δισεκατομμύριο παιδιά σε όλο τον
κόσμο υφίστανται αυτή τη μορφή κακοποίησης σε καθημερινή βάση. Σύμφωνα με την έρευνα BECAN, στην Ελλάδα πάνω από 8 στα 10 παιδιά αναφέρουν ότι έχουν υποστεί
τουλάχιστον μια εμπειρία σωματικής βίας. Φυσικά οι μετρήσεις δεν μπορούν να
είναι ακριβείς γιατί για διάφορους λόγους αρκετές περιπτώσεις δεν
καταγγέλλονται.
Η Παραμέληση
θεωρείται το φαινόμενο σύμφωνα με το οποίο
η διατροφή, η ιατρική φροντίδα, η
ένδυση, η στέγαση, η σχολική φοίτηση ή η παρακολούθηση που παρέχεται στο παιδί
είναι έντονα ανεπαρκής ή ακατάλληλη σε βαθμό τέτοιο ώστε να παραβλέπεται ή να
τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η υγεία και η ανάπτυξή του. Ένα παιδί είναι
παραμελημένο εάν αφεθεί χωρίς φροντίδα για μακρά χρονικά διαστήματα ή εάν
εγκαταλειφθεί. Αποτελεί περίπου το 50% των περιπτώσεων παιδικής κακοποίησης
στην Ελλάδα σύμφωνα με ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα (1.545 παιδιά).
Η
ψυχολογική/συναισθηματική κακοποίηση ενός παιδιού
μπορεί να περιλαμβάνει
πράξεις και συμπεριφορές οι οποίες εμπεριέχουν απόρριψη, εκφοβισμό, απομόνωση,
εκμετάλλευση, υποτίμηση, έλλειψη ψυχικής προσφοράς στο παιδί όπως και κοινωνικά
αποκλίνουσες πράξεις. Σύμφωνα με την έρευνα BECAN, στην Ελλάδα πάνω από 8 στα 10
παιδιά έχουν υποστεί μία εμπειρία ψυχολογικής βίας.
Σεξουαλική κακοποίηση θεωρείται η συμμετοχή ή
η έκθεση παιδιών και εφήβων σε πράξεις με
σεξουαλικό περιεχόμενο υποκινούμενες από ενήλικα, συνήθως, που έχει σχέση
φροντίδας ή οικειότητας με το παιδί, οι οποίες έχουν ως σκοπό τη σεξουαλική
διέγερση ή/και ικανοποίηση του ενήλικα.
· 120 εκ. κορίτσια και 73 εκ. αγόρια έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής βίας
(πηγή ΟΗΕ)
· Στην Ευρώπη υπολογίζεται ότι σε ποσοστό 70% με 85% των περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης, ο θύτης είναι κάποιος που
το παιδί γνωρίζει καλά και εμπιστεύεται (πηγή: Συμβούλιο της Ευρώπης)
· 1 στα 3 κορίτσια και 1 στα 5 αγόρια θα κακοποιηθούν σεξουαλικά πριν φτάσουν στην ηλικία των 18 ετών (πηγή ΟΗΕ)
· 2 εκατομμύρια παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με τη σεξουαλική
κακοποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο κάθε χρόνο
Στην Ελλάδα 2 στα 10 παιδιά αναφέρουν ότι έχουν υποστεί σεξουαλική
βία σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Υγείας.
Κάθε χρόνο 500 εκ. με 1,5 δις. παιδιά σε όλο τον κόσμο υφίστανται
κάποια μορφή βίας, ενώ τα παιδιά με αναπηρία διατρέχουν
τρεις με τέσσερις
φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να πέσουν θύματα βίας.
Οι παραπάνω μετρήσεις είναι πραγματικά τρομακτικές και παρουσιάζουν
ένα τεράστιο πρόβλημα της κοινωνίας μας, καθώς και την αναγκαιότητα
της άμεσης αντιμετώπισής του. Καταρχάς θα πρέπει να γνωστοποιηθούν
αυτά τα δεδομένα, ώστε να ευαισθητοποιηθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερος
αριθμός ατόμων, καθώς και τα ίδια τα παιδιά που κακοποιούνται
να μην ντρέπονται αλλά
να καταγγέλλουν το φαινόμενο.
ΕΜΠΛΟΚΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΕΜΠΟΛΕΜΕΣ ΔΙΑΜΑΧΕΣ
Τεράστιος είναι ο αριθμός των παιδιών που εμπλέκονται ή επηρεάζονται
άμεσα από εμπόλεμες διαμάχες στις πατρίδες τους.
Οι συνέπειες; Μένουν άστεγα, χωρίς την απαραίτητη φροντίδα
για την ηλικία τους, πολλές φορές χωρίς οικογένεια και
φυσικά χωρίς εκπαίδευση.
Ένα παράδειγμα αποτελούν τα πληγέντα παιδιά από τον πόλεμο στη Συρία.
Η καθημερινότητα τους, η οποία πριν ξεσπάσει ο πόλεμος
δε διέφερε και πολύ από τη δική μας,
τώρα έχει μετατραπεί σε ένα αδιάκοπο μαρτύριο. Βιώνουν φριχτές
καταστάσεις και αποκτούν ψυχικά τραύματα αδιανόητα
για άτομα της ηλικίας τους.
Είναι γνωστό ότι ο πόλεμος εξαθλιώνει τις ζωές των ανθρώπων,
πόσο μάλλον των παιδιών που ακόμα δεν έχουν προλάβει να ζήσουν.
Επίσης η μη παροχή εκπαίδευσης μπορεί να οδηγήσει,
βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, σε άλλα προβλήματα.
«Περίπου 24 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε ζώνες κρίσης σε 22 πολύπαθες
χώρες και στερούνται τη σχολική εκπαίδευση,
απειλώντας το ίδιο τους το μέλλον και αυτό των κοινωνιών τους»
αναφέρει η UNICEF.
Οι ευκαιρίες που τους δίνονται σε μια κοινωνία με ραγδαία εξελισσόμενη
τεχνολογία, που προϋποθέτει εξειδικευμένες γνώσεις σε πολλούς τομείς,
είναι εξαιρετικά μειωμένες
σε σχέση με αυτά που έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Τα παιδιά αυτά στερούνται τη δυνατότητα όχι μόνο να ζήσουν μία
αξιοπρεπή ζωή και να προοδεύσουν, αλλά και να συμβάλλουν στην
ανάπτυξη των ίδιων των χωρών τους, αφού είναι οι «πολίτες
του αύριο», οι μόνοι που μπορούν να αλλάξουν την υπάρχουσα
κατάσταση στο μέλλον.
Όσο λοιπόν στερούνται τη μόρφωση θα διαιωνίζονται οι εμφύλιες συγκρούσεις
λόγω του φανατισμού, ο οποίος πηγάζει από την έλλειψη παιδείας.
Επιπλέον, η απουσία εκπαίδευσης αφήνει τα παιδιά εκτεθειμένα σε κινδύνους
από τους οποίους το σχολείο θα τους προστάτευε
(κακοποίηση, εκμετάλλευση και στρατολόγηση από ένοπλες ομάδες).
Πολλά από αυτά τα παιδιά για να γλυτώσουν από αυτό το περιβάλλον και να
εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες ζωής αναγκάζονται να γίνουν πρόσφυγες
σε άλλες χώρες, πράγμα που δεν είναι καθόλου
εύκολη απόφαση για τις οικογένειές τους
γιατί δεν είναι σίγουρο ότι θα επιβιώσουν στο δρόμο της προσφυγιάς.
Σύμφωνα με τη UNICEF:
1. Σχεδόν 1 στα 4 από τα 109,2 εκατομμύρια παιδιά της πρωτοβάθμιας και χαμηλότερης δευτεροβάθμιας σχολικής ηλικίας – τυπικά μεταξύ 6 και 15 χρόνων –
που ζουν σε εμπόλεμες περιοχές χάνουν την εκπαίδευσή τους.
2. Το Νότιο Σουδάν, είναι η πατρίδα της μεγαλύτερης αναλογίας
παιδιών χωρίς σχολείο. Πάνω από το μισό (51%) των παιδιών πρωτοβάθμιας
και χαμηλότερης δευτεροβάθμιας σχολικής ηλικίας δεν έχει πρόσβαση
σε κάποια εκπαίδευση. Ο Νίγηρας είναι σχεδόν η δεύτερη χώρα, με 47%,
που δεν μπορεί να προσφέρει σχολική εκπαίδευση, ακολουθούμενος
από το Σουδάν με 41% και το
Αφγανιστάν με 40%.
Η καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών, με οποιονδήποτε τρόπο
αυτή συμβαίνει, δεν παύει να αποτελεί ένα πολύ ανησυχητικό φαινόμενο
για τον «πολιτισμένο» κόσμο του 21ου αιώνα,
το οποίο πρέπει
να προβληματίσει περισσότερο την κοινωνία και τον καθένα από
εμάς ξεχωριστά.
Copyright students_in_arts 2019
Παρακάτω παρατίθενται μερικά από τα πιο σημαντικά άρθρα
της Διεθνούς Σύμβασης
για τα Δικαιώματα του Παιδιού που υπογράφτηκε από τον ΟΗΕ
στη Ν. Υόρκη στις 26 Ιανουαρίου 1990:
Άρθρο 1
Για τους σκοπούς της παρούσας Σύμβασης, θεωρείται παιδί κάθε ανθρώπινο ον
μικρότερο των δεκαοκτώ ετών, εκτός εάν η ενηλικίωση επέρχεται νωρίτερα
, σύμφωνα με την ισχύουσα για το παιδί νομοθεσία.
Άρθρο 2
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη υποχρεούνται να σέβονται τα δικαιώματα, που αναφέρονται στην παρούσα Σύμβαση και να τα εγγυώνται σε κάθε παιδί που υπάγεται στη δικαιοδοσία τους,
χωρίς καμία διάκριση φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας,
πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων του παιδιού ή των γονέων του ή των νόμιμων εκπροσώπων του
ή της εθνικής, εθνοτικής ή κοινωνικής καταγωγής τους, της περιουσιακής τους κατάστασης, της ανικανότητάς τους, της γέννησής τους ή
οποιασδήποτε άλλης κατάστασης.
Τα Συμβαλλόμενα κράτη μέρη εξασφαλίζουν, στο μέτρο του δυνατού, την επιβίωση και την ανάπτυξη του παιδιού.
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη εγγυώνται στο παιδί που έχει ικανότητα διάκρισης το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης της γνώμης του σχετικά με οποιοδήποτε θέμα που το αφορά,
λαμβάνοντας υπόψη τις απόψεις του παιδιού ανάλογα με την ηλικία του και με το βαθμό ωριμότητάς του.
2. Για το σκοπό αυτόν θα πρέπει ιδίως να δίνεται στο παιδί η δυνατότητα να ακούγεται σε οποιαδήποτε διοικητική ή δικαστική διαδικασία που το αφορά, είτε άμεσα είτε μέσω ενός εκπροσώπου ή ενός αρμόδιου οργανισμού, κατά τρόπο συμβατό με τους
διαδικαστικούς κανόνες της εθνικής νομοθεσίας.
2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα και το καθήκον των γονέων ή
, κατά περίπτωση, των νόμιμων εκπροσώπων του παιδιού,
να το καθοδηγούν στην άσκηση του παραπάνω δικαιώματος κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του.
Άρθρο 16
1. Κανένα παιδί δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αυθαίρετης ή παράνομης επέμβασης στην ιδιωτική του ζωή, στην οικογένειά του, στην κατοικία του
ή στην αλληλογραφία του, ούτε παράνομων προσβολών της τιμής και της υπόληψής του.
2. Το παιδί δικαιούται να προστατεύεται από το νόμο έναντι τέτοιων επεμβάσεων ή προσβολών.
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου
ένα παιδί, το οποίο επιζητεί να αποκτήσει το νομικό καθεστώς του
πρόσφυγα ή που θεωρείται πρόσφυγας δυνάμει των κανόνων και των
διαδικασιών του ισχύοντος διεθνούς ή εθνικού δικαίου,
είτε αυτό είναι μόνο είτε συνοδεύεται από τους γονείς του ή από οποιοδήποτε
άλλο πρόσωπο,να χαίρει της
κατάλληλης προστασίας και ανθρωπιστικής βοηθείας,
που θα του επιτρέψουν να απολαμβάνει τα δικαιώματα που του
αναγνωρίζουν η παρούσα Σύμβαση και τα άλλα διεθνή
όργανα τα σχετικά με τα δικαιώματα του ανθρώπου ή ανθρωπιστικού χαρακτήρα,
στα οποία μετέχουν τα εν λόγω Κράτη.
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν ότι τα πνευματικώς ή σωματικώς ανάπηρα
παιδιά πρέπει να διάγουν πλήρη και αξιοπρεπή ζωή,
σε συνθήκες οι οποίες εγγυώνται την αξιοπρέπειά τους,
ευνοούν την αυτονομία τους
και διευκολύνουν την ενεργό συμμετοχή τους στη ζωή του συνόλου.
2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα των ανάπηρων παιδιών
να τυγχάνουν ειδικής φροντίδας και ενθαρρύνουν και εξασφαλίζουν,
στο μέτρο των διαθέσιμων πόρων, την παροχή, μετά από αίτηση,
στα ανάπηρα παιδιά που πληρούν τους απαιτούμενους όρους
και σε αυτούς που τα έχουν αναλάβει, μιας βοήθειας προσαρμοσμένης
στην κατάσταση του παιδιού και στις περιστάσεις των γονέων του ή αυτών στους
οποίους τα έχουν εμπιστευθεί.
1.Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν
δικαίωμα του παιδιού στην εκπαίδευση
και, ιδιαίτερα, για να επιτευχθεί η άσκηση του δικαιώματος
αυτού προοδευτικά και στη βάση της ισότητας των ευκαιριών:
α. Καθιστούν τη στοιχειώδη εκπαίδευση υποχρεωτική και δωρεάν για όλους.
β. Ενθαρρύνουν την ανάπτυξη διαφόρων μορφών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,
τόσο γενικής όσο και επαγγελματικής, τις καθιστούν ανοιχτές
και προσιτές σε κάθε παιδί, και παίρνουν κατάλληλα μέτρα, όπως η θέσπιση της δωρεάν εκπαίδευσης και της προσφοράς χρηματικής βοήθειας σε περίπτωση ανάγκης.
γ. Εξασφαλίζουν σε όλους την πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία με
όλα τα κατάλληλα μέσα, σε συνάρτηση με τις ικανότητες του καθενός.
δ. Καθιστούν ανοιχτές και προσιτές σε κάθε παιδί τη σχολική
και την επαγγελματική ενημέρωση και τον προσανατολισμό.
ε. Παίρνουν μέτρα για να ενθαρρύνουν την τακτική σχολική φοίτηση
και τη μείωση του ποσοστού εγκατάλειψης των σχολικών σπουδών.
2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για την
εφαρμογή της σχολικής πειθαρχίας με τρόπο που να ταιριάζει
στην αξιοπρέπεια του παιδιού ως ανθρώπινου όντος,
και σύμφωνα με την παρούσα Σύμβαση.
1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού να
προστατεύεται από την οικονομική εκμετάλλευση και από την εκτέλεση
οποιασδήποτε εργασίας
που ενέχει κινδύνους ή που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο
την εκπαίδευσή του ή να βλάψει την υγεία του ή τη σωματική, πνευματική,
ψυχική, ηθική ή κοινωνική ανάπτυξή του.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να προστατεύσουν το παιδί από κάθε μορφή σεξουαλικής εκμετάλλευσης και σεξουαλικής βίας.
Για το σκοπό αυτόν, τα Κράτη, ειδικότερα, παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα σε εθνικό,
διμερές και πολυμερές επίπεδο για να εμποδίσουν:
α. Την παρακίνηση ή τον εξαναγκασμό των παιδιών σε παράνομη
σεξουαλική δραστηριότητα.
β. Την εκμετάλλευση των παιδιών για πορνεία ή για άλλες παράνομες
σεξουαλικές δραστηριότητες.
γ. Την εκμετάλλευση των παιδιών για την παραγωγή θεαμάτων
ή υλικού πορνογραφικού χαρακτήρα.
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα σε εθνικό, διμερές
και πολυμερές επίπεδο για να εμποδίσουν την απαγωγή,
την πώληση ή το δουλεμπόριο παιδιών,
για οποιονδήποτε σκοπό και με οποιαδήποτε μορφή.
Με λίγα λόγια κάθε παιδί έχει δικαίωμα στη ζωή, στην εκπαίδευση,
στην ψυχαγωγία, στην ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς
και στην προστασία του
από οποιαδήποτε μορφή βίας και εκμετάλλευσης.
Στ Στη Σύμβαση περιλαμβάνονται επίσης άρθρα που αφορούν ιδιαίτερες
κοινωνικές ομάδες (π.χ. παιδιά με ειδικές ανάγκες, πρόσφυγες..)
Για να διαβάσετε ολόκληρη τη Σύμβαση ακολουθήστε το Σύνδεσμο
Όλοι μας οφείλουμε να μην εθελοτυφλούμε
και να μην αφήνουμε
ατιμώρητα αυτά τα εγκλήματα, αλλά να δράσουμε υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα των
καταπιεσμένων συνανθρώπων μας.
ΠΗΓΕΣ
.
