Τα ματωμένα
χώματα
Ο Μανώλης Αξιώτης, μας διηγείται τα χρόνια
που έζησε ο ίδιος και όλοι οι άνθρωποι
του μικρασιατικού ελληνισμού. Αγρότης τότε, από τον Κιρκιτζέ, με
αυτοβιογραφικό λόγο, εκθέτει την οικογενειακή και την προσωπική του ιστορία,
και διά μέσου αυτής, καταγράφει την περιπέτεια του μικρασιατικού ελληνισμού.
Ζούσε σε μια μεγάλη οικογένεια με τους γονείς του και
τα άλλα έξι αδέλφια του. Μαζί στο σπίτι
ήταν πάντα και η αδερφή του η Σοφία, η οποία ήταν το πρώτο παιδί της
οικογένειας. Η μητέρα του είχε αποκτήσει
14 παιδιά, αλλά έζησαν μόνο τα 7 από αυτά. Κι από αυτά επέζησαν μόνο τα 4.Πιο
δεμένος ο Μανώλης ήταν με τον αδερφό του τον Γιωργή. Ζούσε ειρηνικά μαζί με την
οικογένειά του και τα αδέρφια του. Ο πατέρας δούλευε στο χωράφι και έτσι
συντηρούσε την οικογένειά του.
Όλοι σέβονταν τον πατέρα, αφού ήταν ο
αδιαμφισβήτητος αρχηγός της οικογένειας. Η μητέρα, τον υπηρετούσε όχι μόνο από
σεβασμό στην γνώμη του, αλλά για να αποφεύγονται οι συγκρούσεις και οι έκρυθμες
καταστάσεις. Τα παιδιά ήταν υποταγμένα στη μοίρα τους και, χωρίς απαιτήσεις,
κινούνταν στο περιθώριο της οικογενειακής ζωής, διακριτικά και αθόρυβα.
Ο Μανώλης Αξιώτης, μαζί με τα υπόλοιπα
αδέρφια του, βοηθούσε τον πατέρα του στις γεωργικές δουλειές. Έτσι στερούνταν
όλη την γλύκα των παιδικών του χρόνων. Ευτυχώς, ίσως, γι’ αυτόν καταφέρνει στα
16 του χρόνια να φτάσει στη Σμύρνη. Ένας καινούργιος Μανώλης, όπως μας λέει,
πηγαίνει στη Σμύρνη για να βρει δουλειά.
Μόλις πρωτοπάει στη Σμύρνη,
ενθουσιάζεται με τις ομορφιές της πόλης. Μετά πηγαίνει στον έμπορα, που θα
δούλευε. Η δουλειά του όμως διήρκησε μόνο για λίγες ημέρες. Το αφεντικό έκανε πολλές
αδικίες, που ο Μανώλης δεν τις άντεχε. Ο Μανώλης, στη συνέχεια, έκανε αρκετές
άλλες δουλειές. Όμως, η καλύτερη γι’ αυτόν ήταν η δουλειά σε μία ταβέρνα, που
είχε καλό μισθό και καλό φαγητό.
Μέχρι τότε, η οικογένεια ζούσε μια
ειρηνική και ήρεμη ζωή, ώσπου άρχισε ο Βαλκανικός πόλεμος, το 1912. Τα αγόρια
της οικογένειας, αναγκάσθηκαν να πάνε στον πόλεμο, από διαταγή ενός Τούρκου. Ο
Μιχάλης, όμως, ο αδελφός του Μανώλη,
κατάφερε να λιποταχτήσει. Πήγε τότε στην Ελλάδα και παρουσιάστηκε από μόνος του
στον στρατό. Όλοι τον θαύμαζαν και τον είχαν ως το ιδανικό πρότυπο…
Με το κίνημα των Νεότουρκων, άρχισαν οι διωγμοί και οι
φόνοι των χριστιανών. Παράλληλα με τους Νεότουρκους, υπήρχαν και κάποιοι ξένοι,
κυρίως Γερμανοί, οι οποίοι έθεσαν σε κυκλοφορία ένα φυλλάδιο που έλεγε:«Αν
πεινούμε και υποφέρουμε εμείς οι Τούρκοι, αιτία είναι οι γκιαούρηδες, που στα
χέρια τους κρατάνε τον πλούτο μας και το εμπόριό μας… Σταμάτησε κάθε δοσοληψία
μαζί τους». Έτσι οι Τούρκοι διαμαρτυρήθηκαν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου