ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973 ....2015 42 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ….

ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ .........
                                   ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ  ΟΡΓΑΝΩΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΨΑΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΗ.


Ένα αφιέρωμα λοιπόν από τους μαθητές του Α1 τμήματος στα πλαίσια του Project         "ΠΡΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΙΔΑΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΗ" στους μαθητές που συμμετείχαν  στην γιορτή του σχολείου μας  για την 42η   επέτειο  της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973.

ΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ-ΔΙΔΑΧΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ  

Το δικό μας αφιέρωμα θα γίνει μέσα από τα  λόγια  και μυνήματα  μεγάλων μας ποιητών:



Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια.
Ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
Αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
Έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, - πως μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;
             Γιάννης Ρίτσος 
 Αθήνα 16 Νοεμβρίου 1973

Τιμή σ'εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.  Ποτέ από το χρέος μη κινούντες

δίκαιοι κ' ίσιοι σ'όλες των τες πράξεις.

               "Θερμοπύλες"      Κωνσταντίνου Καβάφη

Θέλει αρετή και  τόλμην η Ελευθερία!

                                              Ανδρέας Κάλβος

Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.

Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
 
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος                                                                                                                              Τάσος Λειβαδίτης

ΦΟΒΑΜΑΙ τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό»........

 Φοβάμαι Μ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

 

.....Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ - δύσκολος

 δρόμος.Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος. Τον

Κρατάς…                ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

                                             

Θα 'ρθει καιρός που θ' αλλάξουν τα πράγματα!

Να το θυμάσαι Μαρία!

Θυμάσαι,  Μαρία, στα διαλείμματα

εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε

κρατώντας τη σκυτάλη;

Μη βλέπεις εμένα, μην κλαις,

εσύ είσαι η ελπίδα!.....

Είναι, Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,

δύσκολοι καιροί και θα 'ρθουνε κι άλλοι

δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά

τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω.

Κι απ' όσα διάβασα ένα κράτησα καλά

Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος!

Θα την αλλάξουμε τη ζωή

...παρ' όλα αυτά Μαρία

                                                   ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ 

Τα Μαλαματένια Λόγια  από τη χορωδία του σχολείου μας 

Μουσική: Γ.Μαρκόπουλος Στίχοι:Μ.Ελευθερίου

Το video και οι φωτογραφίες είναι από την πρόβα της προηγούμενης ημέρας........τα παιδιά εν δράσει!!

                     

Υπεύθυνη Εκπαιδευτικός: Σιδέρη Σοφία