Ο "δικός μας" λοιπόν Κωνσταντίνος ξεχώρισε στην "Βουλή των Εφήβων" 2015 κερδίζοντας το βραβείο ποίησης.
Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του εκπαιδευτικού προγράμματος του Ιδρύματος της Βουλής:
«Βουλή των Εφήβων», Κ΄ Σύνοδος (2014-2015) και ο Πατρινός Κωνσταντίνος Βιέννας, βραβεύτηκε από την αρμόδια επιτροπή, ανάμεσα σε 227μαθητές Λυκείου απ’όλη την επικράτεια.
Αριστούχος μαθητής της Β΄ Λυκείου, του 5ου ΓΕΛ Πατρών,ο Κων/νος Βιέννας συνδυάζει το ποιητικό ταλέντο με την κοινωνική εποπτεία, την κριτική ματιά με την ιστορική συνείδηση και την νεανική αισθαντικότητα.
Το ποίημα που βραβεύτηκε είναι το «Εβένινος κύκνος», και οι στίχοι του αποτελούν στην ουσία πολύτιμο μέσο αυτογνωσίας για μια κοινωνία που φαίνεται πως έχασε δύο κατεξοχήν Ελληνικές αρετές: το μέτρο και τη λογική.
Ο βραβευμένος μαθητής αποτυπώνει με λίγα λόγια τη στιγμή της καταξίωσης: «Γράφω
για να έρθω σε επαφή με τον εσωτερικό εαυτό μου. Γράφω για να αντέχω
τις πιέσεις των καιρών. Η βράβευση είναι απλώς το αποτέλεσμα της
προσπάθειας».
Αριστούχος μαθητής της Β΄ Λυκείου, του 5ου ΓΕΛ Πατρών,ο Κων/νος Βιέννας συνδυάζει το ποιητικό ταλέντο με την κοινωνική εποπτεία, την κριτική ματιά με την ιστορική συνείδηση και την νεανική αισθαντικότητα.
Το ποίημα που βραβεύτηκε είναι το «Εβένινος κύκνος», και οι στίχοι του αποτελούν στην ουσία πολύτιμο μέσο αυτογνωσίας για μια κοινωνία που φαίνεται πως έχασε δύο κατεξοχήν Ελληνικές αρετές: το μέτρο και τη λογική.
Ε β έ ν ι ν ο ς Κ ύ κ ν ο ς
Κόκκινα φύλλα επιπλέουν
στο Σαγγάριο,
περιμένοντας την άφιξή σου,
αγάπη μου.
στο Σαγγάριο,
περιμένοντας την άφιξή σου,
αγάπη μου.
Ιππήλατες άμαξες,
ματωμένα σπαθιά,
και τραυματίες πολέμου
σε προσμένουν,
σ’ ένα καντούνι ξεχασμένο
σε μια νύχτα σκοτεινή.
ματωμένα σπαθιά,
και τραυματίες πολέμου
σε προσμένουν,
σ’ ένα καντούνι ξεχασμένο
σε μια νύχτα σκοτεινή.
Κόκκινο το αίμα στην καρδιά σου,
κόκκινο το χρώμα στο μελάνι μου,
μα τα κόκκινα διαβρώνουν.
κόκκινο το χρώμα στο μελάνι μου,
μα τα κόκκινα διαβρώνουν.
Χάσαμε το μέτρο, αγάπη μου
και μας τιμωρεί η θεά Τύχη.
και μας τιμωρεί η θεά Τύχη.
Περιμένοντας το λυτρωτή
στο αμπάρι του πλοίου,
στ’ ανοιχτά της λογικής.
στο αμπάρι του πλοίου,
στ’ ανοιχτά της λογικής.
Κι αν έρθει η πνοή,
θα την ακούσουμε απ’ τα βράχια των σειρήνων.
θα την ακούσουμε απ’ τα βράχια των σειρήνων.
Κι αν φύγει η Ζωή,
θα προσκυνάμε λείψανα κενά.
θα προσκυνάμε λείψανα κενά.
Σε εχαριστούμε πολύ Κωνσταντίνε ,μας κάνεις περήφανους!!!!
Σοφία Σιδέρη
Copyright students_in_arts 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου